Aangekomen

Ja ja lieve vrienden na wat vertraging zijn we donderdag om 18.00 uur geland op zanderij Suriname. Na een lange goede vlucht en geüpgraded naar comfortklasse, volgens mij heeft mijn zoon Paul dat geregeld( Paul?) stap je het vliegtuig uit om vervolgens verwelkomd te worden door een warme vochtige lucht. Een uur wachten om door de douane te komen waarbij ze gelukkig een aparte doorgang hebben voor mensen boven de 60 zodat oma en Mary sneller door konden. Toen het moment dat ik mijn hele leven niet meer zal vergeten, een gang aan beide kanten gevuld met mensen, arn in arm met mijn moeder en helemaal aan het eind haar zoon zwaaiend met beide armen omhoog, ze zag hem en rukte zich los en rende als een hinde op hem af(84 jaar). Ik had de tranen in mijn ogen. Fantastisch. Even snel wat kletsen en toen in het busje richting ons gehuurde huisje in . Prachtige palmbomen, houten huisjes en zeer vriendelijke mensen die ons allemaal begroette. Heerlijk plekje aan de rivier, windje, en alleen maar tropische geluiden afgewisseld met af en toe een auto of brommer. Margo had pannen met BB met R meegenomen en dat hebben we opgesmikkeld met een koud biertje erbij. Want warm is het echt wel, eigenlijk gewoon bloedheet. Margo en kok hadden ons huisje al gevuld met meloen, papaja ( oma zegt pajaja) brood casavechips en snoepjes.
Moe waren we wel, vooral oma dus om 10 uur naar bed met een dun lakentje en de airco aan. Kok zei ,jullie zitten morgen om 5 uur buiten door de jetlag en ja hoor peet en ik om 5 uur in het donker met koffie te kijken naar de zonsopkomst die helaas lang duurde. Bleek dus aan de andere kant op te komen, hihi. Helaas de hele dag geen internet, Huib de eigenaar was weg dus geen code. Koffers uitgepakt en een beetje rond het huis gekeken, af en toe een tropisch buitje en verder in de schaduw doorgebracht. S' middags kwam kok en Margo en zijn we richting Domburg gereden, wat een heerlijke cultuurschok. Houten hutjes en huisjes, heel veel mooie vogels, overal langs de weg vruchtenbomen met fruit dat wij echt niet kennen. Lieve mensen die ons allemaal welkom heten, prachtige brede rivier. Kortomgenieten. Heerlijke Surinaamse kippensoep gegeten maar ook niet te vreten zout snoepje en durfde het niet uit te spugen. Moe maar verwonderd terug naar huisje waar we ontdekten toch allemaal wat verbrand te zijn. Nog effe een biertje voor oma die daarna alleen nog maar kon lachen. Vrijdag nog steeds geen internet, op zoek naar huib en code gekregen wat dus later bleek een verkeerde code te zijn. Zaterdag wederom om 5 uur wakker doordat Peet die natuurlijk al lang op was riep dat ik moest komen ivm brulapen. Ik dacht hij maakt een grapje maar nee hoor buiten hoorden we 2 groepen brulapen naar elkaar schreeuwen, lawaai ongelooflijk, maar ook zo gaaf. We hebben ze nog niet gezien maar ze zitten dus vlakbij. Oma doet het heel goed, ze is al wel 4 keer tegen de glazen schuifpui gelopen omdat ze niet ziet dat hij dan dicht staat. Gelukkig niet bezeerd maar we hebben er wel nu een grote krant opgeplakt. Ook al allemaal op grote stengels suikerriet gekauwd, lekker zoet.
Zaterdag verder zelf naar Paramaribo gereden, links en een weg vol kuilen, effe Wennen dus. Met kok naar Fort Zeelandia en daar rondgelopen, erg warm en druk, vermoeiend. Geld gewisseld en heerlijke limo door Margo gemaakt gedronken in hun huis. Gek was net of ik door het Skype scherm was geklommen en nu aan de andere kant stond.net boodschapjes gedaan, vooral veel drankjes en heeeeel veel water. En ja hoor eindelijk lag daar de juiste wifi code, zit nu onder het genot van een decafe dit blog te schrijven op ons terras. Oma en Mary zijn met de hand de was aan het doen en peet is aan het proberen een brulaap te vangen. Kortom, heel gezellig, veel lol, veel indrukken en voor nu " wat een geweldig land". Ga nu kijken of ik even een duikje in de rivier kan maken.
peet en ik zijn ons al aan het oriënteren voor de jungletrip en denken er ook over om brommers in onze 2 weken alleen te huren. Lieve warme kusjes voor iedereen van oma, Mary, peet en Dorien.