Brownsberg dinsdag 18 maart

Ja, daar zijn we weer, heelhuids thuis gekomen na een onvergetelijke ervaring. We zijn s'morgens om half 8 vertrokken in Koks' auto met 4 flessen water, toiletpapier, klamboe, hangmat en een rugzak vol positiviteit. Met een broodje in de auto reden we naar voor ons onbekend gebied voorbij de raffinaderij.prachtig geasfalteerde weg met heel weinig auto's. Wel bij Berg en Dal een politiecontrole, peet reed en dat mocht niet omdat ik alleen een internationaal rijbewijs had, haha ik daar dus weggereden met een automaat en links rijdend en peet gillend " rechtervoet weg, links, links!!!!" stuk verder gauw weer gewisseld.hier was ook het laatste tankstation, dus volgegooid. Uiteindelijk na 1 1/2 uur aangekomen in Brownsweg, daar gevraagd waar de weg was om Brownsberg op te komen, helaas zo stoned als een garnaal en een gespreksstof niet mogelijk. Hier zijn we dus fout gereden, gingen rechtdoor er na 30 min. doemden opeens een hele hoge grote zwarte muur met kantelen voor ons op, einde weg. Bleek dus de dam van het Brokopondomeer zelf te zijn, uiteindelijk wel leuk om te zien. Omgekeerd en de juiste afslag gevonden, was ook niet zo gek wanneer ze het bord verkeerd om zetten. Aan de voet van de berg zijn we over een rood glibberig bauxiet pad vol met kuilen in 1 1/2 uur naar boven gereden. Fikse stijgingen en met het zweet letterlijk tussen mijn reet naar de top. Onderweg prachtige grote kobalt blauwe vlinders afgewisseld met zo nu en dan een overvliegende papegaai en hoe hoger we kwamen ook nog door de wolken. De combinatie van betoverend mooi en ook doodeng vreet veel energie. Boven werden we verwelkomd door Grazia en Rocky, de beheerders van een toch wel erg vervallen en slecht onderhouden slaap en eetgelegenheid. Dit park blijkt ook staatseigendom te zijn. We kregen een kamer in een gezamenlijke logde aan de rand van de berg en keken dus zo uit op het Brokopomdomeer, adembenemend mooi. Om ons heen veel goudhazen, trompetvogels en giftige kikkers. Verder nog 8 gasten. Op onze kamer stond een oud 2 persoonsstapelbed met versleten matras en centraal een douche (koud) en toilet vol met spinnen, padden en muggen. Energiek als we waren meteen omgekleed in ons jungle kostuum en begonnen aan de wandeling door de jungle naar de waterval, gewapend met 2 wandelstokken.
Prachtig mooi en wat een verschil aan bomen, alleen maar afdalend en verder afdalen tot de splitsing waterval Leo of Irene. Wij kozen voor Irene, wat een fout, na 1 uur nog geen waterval en zo warm, ons realiserende dat we ook weer terug omhoog moesten zijn we omgekeerd om voor donker terug te zijn. Een martelgang, heet, vochtig, en klimmend, steun zoekend bij elke stap. Wel 20 keer pauze gehouden omdat m.n. ik niet meer kon. Mijn hart Bonste in mijn keel, totaal buiten adem, steeds weer verder klimmen, onder bomen door. Gebroken kwamen we weer boven, bleek dat op de splitsing waterval Leo nog 5 min. lopen was. Dankzij het positieve praten van peet heb ik de top weer gered. Pfffff... Dan maar geen waterval. Al onze natte spullen uit gedaan en eerst maar eens eenwording nasi met cola naar binnen gewerkt voor wat energie. Inmiddels 2 Belgische echtparen gearriveerd waar mee we al snel in gesprek kwamen. Een van de heren was precies Urbanus, uiterlijk maar ook zijn humor. Uitkijkend van af onze veranda over het meer, een hele gezellige avond met hen gehad, leuke tips van hun gids en veel casave en bananenchips en natuurlijk parbo's.
Boven ons konden we de brulapen zien zitten met kleintjes op hun rug. Peet is s'avonds buiten in de hangmat gaan slapen en ik op het matrasje onder de provisorisch opgehangen klamboe.
Midden in de nacht kwam hij toch maar naar binnen omdat hij het steenkoud had , hij lag inmiddels namelijk in de wolken.
Niet wakker geweest van de brulapen maar wel van de oorverdovende kikkers. In het begin leuk maarja 1 uur kan je ze de kop wel inslaan. Welterusten.