De trompettist 14 maart

Het is nu half 9 s' avonds, ik zit aan mijn gebruikelijke tafeltje mijn blog te schrijven. De druppeltjes lopen van mijn voorhoofd af, niet van wege het schrijven maar van de hitte. Het was vandaag sinds tijden bewolkt met een windje en zelfs wat regen maar nu is het toch nog erg warm.
Vanmorgen heeft peet de auto's omgewisseld, van huurauto naar de auto van Kok terwijl ik lekker even alleen kon rommelen.
Ik voel me vandaag stukken beter, doe wel heelvoorzichtig met eten en geen koud drinken. Samen zijn we naar de prachtige kathedraal van Paramaribo gereden, deze is helemaal, dus buiten en binnen, gebouwd van cederhout. We kwamen binnen terwijl net de mis werd afgesloten met zang, zo mooi. Met al die mensen in de kerk durfde ik niet te filmen, das wel jammer. Daarna lekker op een terrasje bij het fort aan de waterkant gezeten, barst er opeens een tropische regenbui los. Iedereen meteen onder de parasols behalve de familie Dreves natuurlijk . We hebben ons tot op het velletje (volgens peet is dat namelijk waterdicht) laten nat
regenen onder het gelach van alle toeschouwers. Het voelde heerlijk en verfrissend. Van mij mag dat elke dag wel.
Om 17.00 uur zijn we met Tolo, de overbuurman van 1,50 die altijd lacht, mee geweest met zijn maatjes vissen op de rivier.
Wat een belevenis weer, tot 5 maal toe werden de netten in het rond uitgevaren en dan weer in de boot getrokken vol met de meest vreemde vis. Zelfs een vis, leek een kleine rog met lange staart, die trompet geluiden maakte. Heet dus ook de trompetvis.
Dat was echt genieten en zo lekker koel op de rivier.
Het is nu bijna 22.00 uur en mijn vingers plakken aan het scherm, tijd om wat amandellimonade te drinken en dan lekker het hele warme bedje in. Ik zit hier helemaal ingepakt in lakens om zo niet geprikt te worden door de muggen, maar mijn nek hebben ze nu wel gevonden.
Ben benieuwd wat ons morgen weer brengt.
Dikke kussen van peet en Dorien